Θοδωρής Αθερίδης:«Δεν θα βοηθήσω επαγγελματικάτην κόρη μου»

Η ερασιτεχνική ενασχόληση με το ποδόσφαιρο, η μαθήτριά του Ζέτα Μακρυπούλια,η κόρη του που επαγγελματικά βαδίζει στον ίδιο δρόμο και το όνειρο μιας ταινίας με διεθνή απήχηση: Ο ταλαντούχος ηθοποιός σε μία από τις σπάνιες εξομολογήσεις του, λίγο προτού ανέβει και πάλι στο σανίδι

Βρισκόμαστε στις πρόβες της παράστασης «Πράματα και Θάματα», που μόλις έκανε πρεμιέρα στο Μικρό Παλλάς. Καθόμαστε στο φουαγέ του θεάτρου, ανάβει το ηλεκτρονικό του πούρο και η κουβέντα μας ξεκινά...


- Μετά το «Sugar», μια ομολογουμένως δύσκολη παράσταση, δεν νιώσατε την ανάγκη να ξεκουραστείτε για λίγο;

Εμένα με ξεκουράζει η δουλειά. Μου είναι πολύ ευχάριστο να βρίσκομαι μέσα σε μια παράσταση και να παλεύω με τα φώτα, τις σκηνές, τα σκηνικά και τις πρόβες. Είναι, θα έλεγα, στάση ζωής. Ουσιαστικά περί πειράματος πρόκειται. Κάθε φορά που ξεκινάω κάτι καινούριο αισθάνομαι σαν τον φοιτητή που βάζει μέσα στον σωλήνα διάφορα στοιχεία από τα οποία προκύπτουν εκρήξεις.

- Το «Sugar» ήταν μια καλή εμπειρία;
Η εμπειρία ήταν μοναδική γιατί, παρά τα τόσα χρόνια που βρίσκομαι στο επάγγελμα, δεν είχα συμμετάσχει ποτέ σε τόσο μεγάλη παραγωγή. Το Παλλάς είναι ένα θέατρο 1.500 θέσεων και αυτό από μόνο του δημιουργεί αίσθηση. Στα μεγάλα θέατρα οφείλεις να είσαι κι εσύ μεγάλος, να αγγίζεις ακόμη και τον θεατή που σε παρακολουθεί από το τελευταίο κάθισμα. Από την άλλη, στα μικρά θέατρα είσαι πιο εκτεθειμένος καθώς η άμεση επαφή προσφέρει στο κοινό τη δυνατότητα μπορεί να διαγνώσει εύκολα αν είσαι αληθινός ή ολίγον fake.

- Eίναι αλήθεια ότι η Ζέτα υπήρξε μαθήτριά σας στη σχολή «Θέατρο των αλλαγών» που διατηρείτε;
Nαι, και είναι πολύ ευχάριστο. Κάθε φορά που βλέπεις κάποιο από τα παιδιά τα οποία παρακολούθησαν μάθηματά σου να επικρατούν στον χώρο νιώθεις ότι κάποιο κομμάτι σου δούλεψε καλά. Η Ζέτα δεν ήταν έκπληξη για μένα. Και το λέω γιατί κατά τη διάρκεια του «Sugar» ήταν η μόνιμη απορία όλων. Τη Ζέτα τη γνωρίζω πολλά χρόνια και είχα διαγνώσει τις δυνατότητές της.

- H δουλειά σας είναι ψυχοθεραπεία;
Κάθε δουλειά είναι ψυχοθεραπεία αν είναι αυτή που πραγματικά αγαπάς. Το να περνάς καλά δουλεύοντας είναι μαγικό πράγμα, είτε είσαι ηθοποιός είτε λογιστής. Εγώ, από τότε που πάτησα το πόδι μου στο σανίδι περνάω καλά. Η διασημότητα ποτέ δεν με ενδιέφερε. Ακόμη και τότε που δούλευα στη Θεσσαλονίκη και απευθυνόμουν σ’ ένα ειδικότερο κοινό ήμουν ισορροπημένος και απολάμβανα αυτό που μου συνέβαινε Δεν είχα ποτέ στόχο να γίνω διάσημος.

- Η Δήμητρα Παπαδοπούλου, όμως, με τη σειρά «Σ’ αγαπώ - Μ’ αγαπάς» σάς την είχε στημένη συστήνοντάς σας στο ευρύ κοινό.
Το «Σ’ αγαπώ - Μ’ αγαπάς» ήταν μια υπέροχη δουλειά, ένα κομβικό σημείο που με σύστησε στο ευρύ κοινό. Προτού με κάνει γνωστό η Δήμητρα, όμως, είχα φτιάξει το όνομα ενός φέρελπι ηθοποιού. Είχα πρωταγωνιστήσει σε 21 έργα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, είχα συμμετάσχει σε τηλεοπτικές σειρές, αλλά και σε 8 παραστάσεις των «Αγάμων Θυτών» με τον Γιώργο Νταλάρα. Είναι σημαντικό όμως το ποιος σε συστήνει στον κόσμο, γιατί αυτή η γνωριμία σού προσδίδει ταυτότητα. Απ’ αυτή την άποψη ήμουν πολύ τυχερός. Τη Δήμητρα Παπαδοπούλου την εκτιμώ βαθιά.

- Σε τι άλλαξε η ζωή σας;
Στο τρίτο επεισόδιο είχα γίνει ήδη διάσημος, περπατούσα στον δρόμο και ο κόσμος με αποκαλούσε με το μικρό μου όνομα. Μπήκα στα μεγάλα κασέ, για πρώτη φορά στη ζωή μου έκανα διαφημιστικά και ανέβηκε το βιοτικό μου επίπεδο. Αν δεν είχα κοπιάσει 17 χρόνια σ’ αυτή τη δουλειά, νομίζω πως θα έτρεχα στους ψυχιάτρους, καθώς είναι δύσκολο να διαχειριστείς όλο αυτό που σου συμβαίνει.

- Είχατε ποτέ σκεφτεί να κάνετε κάποιο άλλο επάγγελμα;
 Οταν ήμουν στην εφηβεία έπαιζα ποδόσφαιρο στην ερασιτεχνική ομάδα της XANΘ στη Θεσσαλονίκη και ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής. Τότε ήταν ίνδαλμά μου ο ηγέτης του Ηρακλή, Βασίλης Χατζηπαναγής. Τον βλέπαμε στο γήπεδο και μαγευόμασταν - ο καλύτερος παίκτης που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Μου έφυγε όμως σχετικά νωρίς η επιθυμία. Στο τέλος της εφηβείας μου ήξερα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός.

- Οικονομικές δυσκολίες έχετε περάσει στη ζωή σας;
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που τα έφερνε δύσκολα πέρα. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι του μόχθου που δεν κατάφεραν ποτέ να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι και να ζήσουν μια άνετη ζωή. Ο πατέρας μου έφτιαχνε καροτσάκια για μωρά, ενώ η μητέρα μου διατηρούσε μια μικρή επιχείρηση με ρούχα. Τα χρήματα που έβγαζαν οι γονείς μου έφταναν ίσα-ίσα για να συντηρηθούμε. Ζούσαμε τέσσερα άτομα σε ένα σπίτι 80 τ.μ. και υπολογίζαμε μέχρι και την τελευταία δραχμή που ξοδεύαμε.

- Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια.
 Κάθε Κυριακή καθόμασταν όλοι γύρω από το τραπέζι και συζητούσαμε δυνατά ή μαλώναμε... Κλασική ελληνική οικογένεια. Σήμερα σκέφτομαι ότι η οικογένειά μου θύμιζε την ταινία «Μια τρελή τρελή οικογένεια» με τον Διονύση Παπαγιανόπουλο.

- Συγκινηθήκατε βλέποντας την κόρη σας να παίζει στο θέατρο;
Συγκινήθηκα - και μάλιστα πολύ. Οταν η Φωτεινή μού ανακοίνωσε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός χάρηκα γιατί είναι μια δουλειά αγάπης. Εγώ δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν θέλουν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με την τέχνη. Η υποκριτική είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα δουλειά από άλλες και γι’ αυτό χαίρομαι που το παιδί μου έγινε ηθοποιός.

- Θελήσατε ποτέ να σηκώσετε ένα τηλέφωνο και να βοηθήσετε τη Φωτεινή επαγγελματικά;
Αν τολμούσα να κάνω κάτι τέτοιο δεν θα μου ξαναμιλούσε ποτέ. Θα πάθαινα ό,τι έπαθαν ο Γιον Βόιτ και η Αντζελίνα Τζολί. Και δεν θέλω να μου συμβεί κάτι τέτοιο...

- Θα θέλατε κάποια στιγμή να συνεργαστείτε;
Οταν θα το θελήσει εκείνη. Η πρόταση από μένα υπάρχει...

- Γιατί μια τέτοιου είδους επαγγελματική απόφαση εξαρτάται πάντα από τη δεύτερη γενιά;
 Γιατί έτσι είναι η σειρά κι έτσι είναι το σωστό. Εγώ τη διαδρομή μου την έχω κάνει, φτάνοντας όπου έχω φτάσει. Η κόρη μου, από την άλλη, όταν θα συνεργαστούμε, θέλει να το κάνει επί ίσοις όροις.

- Για το θέμα της απεξάρτησης από το αλκοόλ έχετε μιλήσει πολλές φορές ανοιχτά. Εχω μιλήσει αρκετά γι’ αυτό. Προτιμώ να μην αναφέρομαι πλέον στο συγκεκριμένο θέμα επειδή κάποιοι συνάδελφοί σας με έχουν κατηγορήσει στο παρελθόν ότι επαναλαμβάνομαι. Θα πω μόνο ότι για τον άνθρωπο που έχει απεξαρτηθεί κάθε μέρα που περνάει είναι μια κερδισμένη μέρα.

- Μιλήστε μας λίγο για το έργο «Πράματα και Θάματα» που υπογράφετε και παίζεται στο Μικρό Παλλάς.
Είναι ένα κωμικο-πολιτικό θρίλερ που διαδραματίζεται σ’ ένα θέατρο. Μας υποδέχεται ο θαυματοποιός μας Γιάννης Ζουγανέλης, ο οποίος παρουσιάζει κάποιους ανθρώπους που αφηγούνται μια ιστορία με συγγενείς πολιτικών που εμπλέκονται σε υπεξαιρέσεις και σκάνδαλα. Σαφώς και οι επιρροές είναι από το σημερινό κοινωνικό γίγνεσθαι. Φτωχοί και πλούσιοι δεν σεβάστηκαν τους νόμους αυτής της χώρας, κυρίως λόγω ανωριμότητας.

- Είναι αλήθεια ότι έχετε στα σκαριά μια ταινία;
To πρώτο μου θεατρικό με τίτλο «Από έρωτα» θα το κάνω ταινία με πρωταγωνιστές τη Σμαράγδα Καρύδη, την Παναγιώτα Βλαντή, τον Γιάννο Περλέγκα, τον Γιώργο Γάλλο κ.ά. Ελπίζω να καταφέρω αυτή τη δουλειά να την επικοινωνήσω και στο εξωτερικό, συστήνοντάς την στον απόδημο ελληνισμό αλλά και σε φεστιβάλ.

- Η μαγεία του κόκκινου χαλιού;
Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου λέγοντας ότι δεν έχει μαγεία το κόκκινο χαλί. Σαφώς και έχει. Εκείνο όμως που είναι ακόμη πιο προκλητικό για έναν καλλιτέχνη είναι η δυνατότητα που του προσφέρουν τέτοιες διοργανώσεις να επικοινωνήσει την τέχνη του κυριολεκτικά παντού.